Harvard

I choćbyś ziemskiej drogi miał już dosyć, iść musisz dalej. By w mroku niepewnym samotna gwiazda, tobie przypisana miała oparcie. Drogowskaz spadania. (źródło)

Metka od ciemnoniebieskiej szaty gryzła mnie w szyję, kiedy pewnym krokiem podchodziłam powoli do mównicy Harvardu. Moja profesor, pani Sevilla Bonehard, właśnie kończyła mówić o trzech wspólnych latach na Harvardzie. Ostatnim zdaniem zapowiedziała mój występ, a dokładniej mówiąc moją przemowę, której nawiasem mówiąc zapomniałam przygotować.

- Dzisiaj, w ten wyjątkowy dla was wszystkich dzień, mam zaszczyt poprzedzić swoją krótką mową, absolwentkę prawa na Harvardzie, pannę Ventus Wind! Jest to osoba, na którą zawsze mogłam liczyć i która zawsze potrafiła rzucić, czasem nawet niestosowny żart na poprawę humoru wszystkim studentom. A więc, powitajcie brawami Ventus!

Wszyscy zaczęli bić brawa, pani Sevilla odsunęła się od mównicy, a ja do niej podeszłam. Dopiero teraz zauważyłam, jak ręce zaczęły mi się trząść, a nogi zmiękły. Tuż za mną ustało dwóch ochroniarzy, moim zdaniem niepotrzebnych w tej chwili, jednak tata, który również jest obecny na tej sali, nalegał. Zgodziłam się.

- Dziękuję. Szczerze mówiąc, nie przygotowałam sobie tej mowy. Nie przygotowałam żadnej. Jak podsumować te lata nauki? Na moich pierwszych zajęciach, gdy jeszcze nie umiałam odgrodzić bycia córką prezydenta od prawdziwego życia, i gdy weszłam z uniesioną głową, jako królowa, pewna pani profesor powiedziała dwa zdania, które zapadły mi w pamięć do dnia dzisiejszego. A brzmiały one: „Skłonność do wywyższania siebie często idzie w parze ze skłonnością do poniżania drugich. Uroki kompleksów.” Dlatego też: idźcie przed życie z głową uniesioną ku górze, ale nie tak, by pokazać, że jest się lepszym, ale tak, by pokazać, że jesteście sobą i że, zawsze robicie to, co do was należy.

Wszystkie czapki powędrowały do góry, wszyscy zaczęli klaskać i wiwatować. Ochroniarze taty w tym lamencie jeszcze mocniej do niego przywarli. Dlaczego tylko ja czułam się tak, jakbym się powoli zabijała?